نگاهی کوتاه به زندگی شهید مدافع حرم مهدی طهماسبی

شهید مدافع حرم مهدی طهماسبی چهاردهم آبان‌ماه سال ۱۳۶۲ در بیمارستان پارس اهواز دیده به جهان گشود. بنا بر عهدی که پدر شهید با امام زمان(عج) بسته بود نام او را مهدی گذاشتند تا در آینده سربازی فداکار برای صاحب الزمان(عج) باشد که بدین ترتیب نخستین فرزند خانواده و چشم و چراغ آنها شد.

تحصیلاتش را تا سال ۱۳۷۲ در دبستان شهید مدرس بی‌بیان مسجدسلیمان انجام داد، از همان سال اول دبستان به دلیل ذوق و پشتکار خود و معلم دلسوزش در فراگیری علم نمونه بود و نمرات درسیش همیشه بیست و نوزده می‌شد، به گونه‌ای که کلمات و جملات روزنامه‌ها را به‌راحتی می‌خواند.

در دوران تحصیل، شاگردی نمونه بود و در دروس هم ممتاز، برای همین به بچه‌هایی که مشکل درسی داشتند در خانه به‌صورت افتخاری درس می‌داد، همچنین در مسجد امام رضا(ع) حضور فعال داشت و اغلب اوقات مکبر نماز جماعت می‌شد.

دوران راهنمایی را در مدرسه فردوسی گذراند و در کنار درس، مسئولیت راه‌اندازی بسیج دانش‌آموزی را نیز عهده‌دار شد، سال ۱۳۷۶ وارد دبیرستان معراج اندیشه(شاهد) شد و به فعالیت‌هایش در بسیج دانش‌آموزی ادامه داد.

بعد از دوره افسری جهت ادامه خدمت مهرماه ۱۳۸۴ به‌عنوان مربی در مرکز تربیت پاسداری علویون قم مشغول به کار شد.

سال ۱۳۸۵ ازدواج کرد و همراه خانواده در قم ساکن شدند. به دلیل داشتن مدرک درجه یک داوری، در زمینه داوری مسابقات فوتبال در قم و استان‌های هم‌جوار فعالیت می‌کرد.

پس از اعزام به سوریه، یکشنبه ۱۶ خردادماه سال ۱۳۹۵ در روستای القراصی حلب شربت شهادت را در سن ۳۳ سالگی نوشید و پیکر مطهرش بنابر وصیتش در گلزار شهدای علی بن جعفر(ع) قم در قطعه ۲۲ مدافعان حرم آرام گرفت.

گلزار شهدای بهشت‌ معصومه قم،

گلزار شهدای بهشت معصومه قم

شهید مدافع حرم مهدی طهماسبی از مسجدسلیمان

شهید سید جعفر جوبنده از شهدای قم

تربت پاک شهید سید جعفر جوبنده در گلزار شهدای قم

نگاهی کوتاه به زندگی شهید شهروز مظفری ‌نیا

شهید شهروز مظفری ‌نیا در تیر ماه سال 1357 در محله کهک شهر مقدس قم دیده به جهان گشود و قدم در دنیای فانی نهاد.

مرتضی مظفری ‌نیا برادر شهید شهروز مظفری ‌نیا می گوید: شش ماه قبل از پیروزی انقلاب در کهک قم به دنیا آمد، اما در تهران زندگی کرد و بزرگ شد. ما چهار برادر هستیم که از میان ما، شهروز به دست مستقیم ترامپ ملعون به شهادت رسید. ما در خانواده ‌ای مؤمن و مذهبی رشد کردیم. فضای خانواده ما به لحاظ اعتقادات و ارادت به اهل بیت (ع) به گونه ‌ای بود که ما را در مسیر اسلام و تبعیت از ولایت قرار داد. شهروز هم در این فضا بزرگ شد و قد کشید. برادرم دوران ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان را در مدارس تهرانپارس سپری کرد. عضو فعال پایگاه بسیج بود و روحیه بسیجی ‌اش زبانزد خاص و عام بود.

مهربانی و خوش‌ اخلاقی ایشان بود. انسانیت در وجود برادرم موج می ‌زد. پاک بود و خودش را برای خدا خالص کرد. همه می ‌دانستیم که شهروز آرزوی شهادت دارد. همرزمی و همراهی با حاج ‌قاسم سلیمانی از افتخارات برادرم بود. ارادت زیادی به امام خامنه ‌ای و سردار سلیمانی داشت. برادری متواضع، مؤمن، شجاع و باایمان بود. صابر بود. بسیار بر مسائل و مشکلات صبر پیشه می ‌کرد. رابطه‌ ای که با والدین ‌مان داشت برای من بسیار مورد توجه و احترام بود. بعد از خداوند به پدر و مادر احترام می‌ گذاشت و از پدر و مادر تبعیت می ‌کرد. وقتی هم که وارد سپاه شد و با فرمانده بزرگوارشان همراه شد، این اخلاق خوب و شایسته ‌اش بیشتر و بیشتر بروز کرد. کمک حال نیازمندان بود و به آن‌ها از نظر فکری و عملی کمک می‌کرد. برایش فرق نداشت که فرد مورد نیاز آشناست یا غریبه. وقتی می‌دید کسی نیاز به کمک دارد کمک می‌کرد. نسبت به اطرافیان بی ‌تفاوت نبود. در جامعه امروز نیاز به چنین افرادی داریم که با این تفکر زندگی و از همدیگر دستگیری کنند.

شهید شهروز مظفری ‌نیا در سال ۱۳۸۱ به عضویت سپاه پاسداران درآمد و نیت کرد در این لباس خدمت کند.

در جریان حمله به کاروان الحشد الشعبی در نزدیکی فرودگاه بغداد که بامداد در روز جمعه 13 دی ‌ماه سال 1398 به وقوع پیوست سپهبد شهید قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به ‌همراه شهید ابومهدی المهندس معاون نیروهای الحشد الشعبی، سردار سرتیپ پاسدار شهید حسین جعفری ‌نیا، سرهنگ پاسدار شهید شهروز مظفری ‌نیا، سرگرد پاسدار شهید هادی طارمی، سروان پاسدار شهید وحید زمانیان و چند نفر از اعضای حشدالشعبی از جمله شهید محمد الشیبانی به شهادت رسیدند.

از شهید شهروز مظفری ‌نیا دو فرزند دختر ۱۱ ساله و هفت ساله به یادگار مانده و در انتظار تولد فرزند سومش بود که به شهادت رسید.

فرزند سوم شهید شهروز مظفری ‌نیا پس از ۳ ماه و ۱۸ روز که از شهادت پدرش روز دوم اردیبهشت ماه سال 1399 قدم به دنیا گذاشت که نامش را علیرضا نهادند.

شهید مظفری نیا دوست داشت اگر فرزند جدیدش دختر بود نامش را «فاطمه» بگذارد و اگر پسر «علیرضا» زیرا او را هدیه ای از جانب امام رضا (ع) می دانست.

پیکر مطهر شهید شهروز مظفری نیا روز دوشنبه ۱۶ دی ماه سال 1398 از مسجد امام حسن عسکری (ع) تا حرم حضرت معصومه (س) تشییع شد و در حرم مطهر آرام گرفت.

شهید مظفری نیا در سن 41 سالگی به شهادت رسید و تربت پاکش در مقبره شهدا در صحن امام رضا (ع) حرم حصرت معصومه (س) زیارتگاه همگان است.